W sensie programowym Stories to opowieść o wielowymiarowości świata ludzkich emocji, w ramach której podjęto próbę uwydatnienia ich możliwie elementarnego znaczenia w życiu człowieka. Album jest więc opracowaniem sięgającym po treści dla każdego z nas niezmienialne. Tym samym – w konsekwencji – jest on subiektywnie dobranym, acz uniwersalnie ukierunkowanym, kodem poznania i rozpoznania człowieka w jego wymiarze pierwotnym, krańcowo esencjonalnym.

W sensie filozoficznym Stories nawiązuje zatem wprost do idei schopenhauerowskich, choć – co oczywiste – jest dalece nieśmiałą próbą wcielenia ich w życie. Schopenhauer twierdził bowiem, że to właśnie muzyka wypowiada: „(…) w najogólniejszym języku i specyficznym materiale, mianowicie w samych tylko dźwiękach, w sposób najbardziej określony i najprawdziwszy samą istotę świata, rzecz samą w sobie, o której zgodnie z jej najwyraźniejszą postacią zewnętrzną myślimy sobie, używając pojęcia woli; jeśli dalej zgodnie z moim poglądem i moim dążeniem filozofia nie jest niczym innym jak doskonałym i słusznym powtórzeniem i wysłowieniem istoty świata w bardzo ogólnych pojęciach, ponieważ tylko w nich można dokonać wystarczającego wszędzie i możliwego do zastosowania przeglądu całej tej istoty – to ten, kto za mną podążył i wniknął w cały mój sposób myślenia, nie dopatrzy się paradoksu, jeśli powiem, iż gdyby było możliwe w pełni słuszne i uszczegółowione wyjaśnienie muzyki, a więc rozwinięte w powtórzenie w pojęciach tego, co wyraża, byłoby ono natychmiast także wystarczającym powtórzeniem i wyjaśnieniem pojęciowym świata albo by zupełnie mu odpowiadało, czyli byłaby to prawdziwa filozofia, a wobec tego moglibyśmy następująco sparodiować zacytowaną wyżej wypowiedź Leibniza, zupełnie słuszną na niższym stanowisku, zgodnie z duchem naszego, wyższego poglądu na muzykę: Musica est exercitum metaphysices occultum nescientis se philosophari animi (muzyka jest nieświadomym ćwiczeniem duszy, która nie wie, że filozofuje). Albowiem scire, wiedzieć, znaczy zawsze: ująć w abstrakcyjne pojęcia”.

Wreszcie w sensie muzycznym Stories to układ dwunastu, minimalistycznie zaprojektowanych, miniatur fortepianowych, w ramach których dominującą rolę odgrywa praca tematyczna formowana poprzez wzajemne przenikanie się elementu snucia motywicznego z programowo i filozoficznie uzasadnionym czynnikiem repetycji realizowanym na tle czytelnej harmonii; jak pisał bowiem przywołany Schopenhauer: „Jak bogata i pełna znaczenia jest mowa muzyki, o tym świadczą nawet znaki powtórzeń razem z da capo, które byłyby nieznośne w języku mówionym, tu natomiast są bardzo celowe i dobroczynne, albowiem aby uchwycić coś w pełni, trzeba to usłyszeć dwukrotnie”.